IN DE SCHADUW

Laat jij alles van jezelf zien? Zeg je alles wat je vindt, denkt, voelt? Of bevinden delen van jou zich nog in de schaduw? Mag jij van jezelf alles uiten wat er in jou leeft? Met de nadruk op ‘leeft’. Want als je veel terug houdt, binnen houdt, leef je misschien wel minder. Misschien onderdruk je jouw levenskracht door delen van jezelf weg te drukken.
 
Als bepaalde delen van jou vroeger ongewenst waren dan zit dit verstopt in jouw ‘schaduwzijde’. Omdat bijvoorbeeld jouw uitbundige energie of gevoeligheid of vele vragen “teveel” waren voor jouw ouders, leraren of vrienden, heb je dit weg gestopt. Deze stukken van jou zijn daarom vaak verbonden aan pijn, omdat ze er niet mochten zijn.

Dat wat in onze schaduwkant verstopt zit, lang geleden weggedrukt, dat kan er nu vaak verwrongen uitkomen. Bovendien ben je je vaak onbewust van deze delen. En ook is het vaak zo dat wanneer anderen dan wel soortgelijk verdrag vertonen waar jij vroeger geen ruimte voor kreeg, dat je je daar dan aan irriteert of er zelfs boos om wordt. Dit komt omdat het vaak verborgen zit in het onbewuste deel van jouw brein.

Een voorbeeld dat ik vaak zie: ouderen die in de oorlog of net na de oorlog zijn opgevoed, hebben vaak weinig kind mogen en kunnen zijn. Ze hebben niet alleen de pijn van de oorlog en de pijn van hun ouders met zich meegenomen, maar ze zijn vaak ook “strak” opgevoed: hard werken, weinig lol of uitbundigheid, in armoede, goed luisteren, altijd meehelpen, weinig emoties of innerlijke worsteling delen, enz. Wat je dan soms ziet zijn oudere mensen die praten over: stoute, verwende of luidruchtige kinderen. Als ik mensen zo hoor praten dan voel ik vaak de verharding, maar nog dieper daarin voel ik de pijn of het verdriet van wat deze mensen zelf gemist hebben. Dat is eigenlijk het kleine innerlijke kind dat nog steeds om liefde, vrijheid en aandacht schreeuwt. Eigenlijk is het hun innerlijke pijn, hun verborgen deel dat gezien en omarmd wil worden.

Je kunt als je volwassen wordt dan twee kanten op: hetzelfde pad blijven bewandelen zoals je dat hebt geleerd (met een grote schaduwzijde), of het anders willen doen en nieuwe wegen gaan bewandelen. 

Als je jouw schaduwkant niet hebt aan gekeken, dan komt deze vaak akelig naar voren: venijnig, in irritatie, in verwijt. Vaak heel onbewust komt dit naar buiten, want je hebt vaak geen idee meer van die weggestopte behoeftes waaraan nooit voldaan is. Toch beschadig je daar anderen mee. De simpele zin ‘Hurt people hurt people’ is daarin heel duidelijk. 

Daarom bestaat er zoiets moois als ‘SCHADUWWERK’. Hierin ga je kijken naar jouw verstopte pijn, dat waar jouw innerlijk gekwetste kind nog steeds naar verlangt. Als je dit hebt aangekeken zul je merken dat je meer tolerantie hebt voor jezelf en anderen. En als je hier langere tijd mee bezig bent, dan zul je - zelfs wanneer anderen akelig reageren of jou pijn doen - daar doorheen prikken en zien waarvanuit de ander reageert. Ik zou willen zeggen dat je Liefde dan groeit. Dat wat in de schaduw verborgen zat komt in het Licht te staan. Dit is onlosmakelijk verbonden met meer begrip en compassie voor je medemens in de onderstroom. 

Daarom denk ik dat naast schaduwwerk het belangrijk is het achterste van je tong te laten zien. Dat begint als kind, maar dat kun je als volwassene ook weer gaan oefenen: kwetsbaar delen wat je voelt, wat er in jou omgaat, wanneer je worstelt, oprecht je mening uitspreken over zaken die misschien wel niet voldoen aan de publieke opinie. ‘Put your heart on the line'; eerlijk en direct spreken vanuit je hart. Het is misschien niet makkelijk, maar uiteindelijk zul je daardoor meer trouw aan jezelf zijn - dat zal je vrijer en gelukkiger maken